Ανηφορίζοντας προς την Παναγία την Γκουβερνιώτισσα, λίγα μόλις μέτρα από τον κεντρικό δρόμο, ο επισκέπτης θα συναντήσει τον μικρό αγροτικό δρόμο (δεξιά) που οδηγεί στη μικρή εκκλησία του Σωτήρα Χριστού.

Η ρυτιδιασμένη ξύλινη πόρτα περιβάλλεται από ένα ωραίο θύρωμα ενετικής εποχής που παραπέμπει στην εποχή ανέγερσης του ιερού ναού. Ο ναός ανήκε ως τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα στο μοναστήρι της Γκουβερνιώτισσας. Από το νοταριανό έγγραφο , όμως , δεν φαίνεται να συνέβαινε το ίδιο και κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας. Και παραμένει εντελώς άγνωστη η περίοδος και ο τρόπος με τον οποίο το μικρό κατάγραφο ξωκλήσι , που παλαιότερα είχε χρησιμοποιηθεί ως νεκροταφειακός ναός του χωριού , συνέδεσε την τύχη του με το μοναστήρι.

Ο ναός του Χριστού , πάντως υπήρχε τότε που ο Φραντζέσκο Ντεμέτζο παραχώρησε το μοναστήρι στους μοναχούς Νεκτάριο και Παρθένιο Κονταρή , αφού οι τοιχογραφίες του είναι του 14ου αιώνα , της ίδιας δηλαδή περιόδου με εκείνες της Γκουβερνιώτισσας αλλά εντελώς διαφορετικής τέχνης.

Τοιχογραφίες

Ο τοιχογραφικός διάκοσμος είναι εντυπωσιακός. Στο δυτικό τοίχο δεσπόζει η τοιχογραφία της Δευτέρας Παρουσίας. Ανάμεσα στους κολασμένους είναι και ιερωμένος της Καθολικής εκκλησίας, παράσταση χαρακτηριστική της αντιπαράθεσης ανάμεσα στα δύο δόγματα κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας , εποχή έντονης θρησκευτικής καταπίεσης των υπόδουλων Κρητών.

Οι περισσότερες παραστάσεις του τοιχογραφικού διακόσμου του Αφέντη Χριστού ανήκουν στο Δεσποτικό κύκλο με χαρακτηριστική εκείνη της Σταύρωσης και της αποκαθήλωσης. Πριν από το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο μικρός μονόχωρος ναός είχε ένα ωραίο ξυλόγλυπτο τέμπλο και μια παλαιά εικόνα του Αποστόλου Παύλου.

Τόσο το τέμπλο όσο και η εικόνα καταστράφηκαν από τα ιταλικά στρατεύματα κατοχής. Οι παλαιότεροι κάτοικοι του χωριού περιγράφουν το τέμπλο με λόγια θαυμασμού λέγοντας πως έμοιαζε με εκείνο της Παναγίας της Καρδιώτισσας στην Κερά. Ο ναός πανηγυρίζει στις 6 Αυγούστου.

Σημ. Τα στοιχεία αντλήθηκαν από το βιβλίο του Ν. Ψιλάκη «Η γκουβερνιώτισσα».